I suddenly felt like writing

25 July, 2014

Totoo pala na maaaring sabihin na ang ingay ng iba ay lalo pang lumulunod sa akin sa dagat ng katahimikan. Gustuhin ko mang isulat na “I could hear the wind that passes through rustling leaves” dahil ang ganda ng flow at ang nostalgic nung thought, di ko gagawin. Tatahimik lang ako at uupo sa sulok na pansamantala'y akin habang kinakausap ang sarili ko sa isip ko, kumbinsido na maririnig din nila (mga tao sa paligid) ako.

Anong pathetic naman ng paandar na ito. Parang hindi ako ang nagsulat. Kadalasan ang lisensya sa pagsulat ay nagiging lisensya rin para ma-tap ang pagkataong hindi naman sa'yo - mga katauhang sa isip mo lang mabubuhay. Dahil dyan pwede ko na ring ihalintulad ang utak sa sinapupunan. Maaari bang ang mga alaala ng hapdi at pait ay ihalintulad sa dugong itinakdang iluha ng buwanan ng sinapupunang walang kinakalingang binhi?

Sa pagsulat, walang censorship. Ito ang purong pag-agos ng kalayaan sa pagpapahayag. Pwede rin ang musika o ang sining ng kulay, anyo at espasyo.

Salamat ng marami sa kalayaang hatid ng pagbo-blog. Dito, maraming tao ang nagkakaroon ng alternate lives at nagagawang ma-release, ma-relieve or temporarily ay isantabi ang pressures ng tunay nilang mga sitwasyon. Maari mong ma-reflect dito ang mga values na nagawa mong ma-compromise in real life para ma-appease mo ang sarili mo na pinanindigan mo ang mga paniniwala mo. Tibay! Nagawa ng paniniwala na gambalain ang katahimikan mo at kumbinsihin kang ang budhi ay makapangyayari.

Gamitin natin ang halimbawang inyong kagya`t na malalaman sa mga susunod na pangungusap. Mayroon kang dating kaklase. Ka-eskwela mo sa elementary ng matagal-tagal rin, mga mula grade 3 o baka grade 4 hanggang sa elem graduation nung grade 6 o grade 7 kung exclusive yung school mo dahil di pa k+12 nung panahon mo. May ilang taon na rin kayong di nagkikita o nagkakausap. The last time you met was nung yung classmate nyo nung elem ay umuwi sa Pinas from Italy. And before that, the last thing you heard about her was that nabuntis sya bago kayo gumraduate sa same high school na pinasukan nyo pareho kaso magkaiba kayo ng section. Tapos bigla kang naka-receive ng fb pm na nabuntis na naman pala sya sa kanyang 3rd child within less than a year after nyong huling magkita at nang lagay na yun pre-school pa lang ang panganay nya. Humihingi sya ng tulong na sana raw ay i-help mo sya dahil may congenital disease si baby at mataas ang chances of dying. Padala ka naman ng 1000 sa account ng mama nya dahil sa isip mo, "Minsan lang naman ito." Next thing you know, invited kang ninang sa binyag nung baby. Nawala sa isip mo ang invitation at di ka nakadalo. Ikaw pa ay nasisi, "Ikaw kasi eh, di ka pumunta. Di ka tuloy naging ninang."

Matagal-tagal ka ring walang narinig sa kanya. Aminin mo ring nakalimutan mo na rin sila. Out of the blue, bigla ka nyang tinext, emergency daw. Kinukulit ka ng bonggang-bongga. Si baby daw sinugod sa PCMC. Pahiram naman daw ng 3500, kahit patubuan mo pa raw. Sure raw na makakabayad. Nagbigay pa ng date at source ng pambayad. Ikaw naman, si tipid tipid sarili, pinagkatiwala si budget mo kasi di mo pa nga naman kailangan at saka maibabalik naman daw nya agad within one week. Pumayag ka. Tindi pa nga ng abala mo sa pagpapadala sa Cebuana kasi kailangan nga pala ng ID at nabitin pa yung perang pampadala mo. A total of 3 times kang nagpabalik-balik bago mo napadala sa kanya. Nga pala, humirit pa sya na 4000 na raw. Take note, madaling araw na tapos kung maka-pressure ng call at text wagas. Two days after, pahiram naman daw ng 1500 lang na pambili ng dugo. Sabi mo, "2000 na lang pera ko eh tapos 2 weeks after pa ako sasahod." Please lang naman daw oh kailangan lang at naging vivid sa isip mo kung paanong somehow nakaatang sa iyo ang buhay nung baby. "Tao yun, pera lang yan." A total of 5760 ang nawala sa yo.

Araw ng bayaran. Ikaw pa ang naunang magtext sa kanya. Hapon na kasi wala man lang kahit isang text message samantalang init ang cellphone mo nung araw na nanghihiram sya sa pagflood ng messages at calls. Kinabukasan, maagang-maaga pa lang tinawagan mo yung globe number nya, andami nung number na pinangtext sa yo eh. Walang sumasagot. Tinapon na yata yung sim nya. Tinawagan mo yung smart naman na nalaman mo lang na smart pala nung naputol yung call mo dahil naubos na yung load mo nakaunli ka pa naman. To your surprise lalaki ang sumagot at di pa ito ang asawa nya. Friend nya daw ang sabi. Number nya raw yun at nakitext lang si ex-classmate. Ang bagal pa sumagot ni kuya kaya mas nakakapag-init pa ng ulo kasi parang nag-uuto-utuan. "Bopols na yun," naisip mo nung naputol na ang tawag kahit pa malamang nga ganon sya sumagot sa mga stranger na tumatawag sa phone nya ng 5am. Ang manggagantso ni classmate!

"Don't jump into conclusions," suweto mo sa sarili. Nagtext din naman sya ng bagong date. Di kalaunan tumawag naman sya nang after ng deadline na sabi nya dahil lang ikaw ang unang nangulit at, dahil di sya nagreply sa unang 30 messages mo ay nagsend ka na ng maanghang na SMS dahil di pa sya nagbabayad. Bagong deadline na uli, kapag daw nabenta na ang lupa nila sa bestfriend mo nung elementary. Ganun uli, nung bayaran na, tahimik lang hangga't di mo hinahagupit ng masakit na messages. "Kapag dumating na pension ni mama." Wala pa rin. More than a month na. Sarili mo namang nanay ang nangangailangn ng 20000.

Binigay mo ang remaining 5000 sa savings mo. Maintaining balance lang ang naiwan. Pinuntahan ng nanay mo sa probinsya ang bahay ni classmate sa probinsya rin. Nagsabi ka kasi na maniningil ka na di ba? 'Nanay mo nanghihiram for you, nanay ko ang maniningil senyo,' dahilan mo. Sabi ng nanay mo, pinalayas sya ng nanay nya sa bahay. Baka pinagtatakpan lang and stuff. Syempre galit ka. Last night kasi nag-Pm ka sa fb sabay attach ng remittance receipt. Sinabi mo pang di mo sya dinadaya sa sinisingil mo. Kakagalit talaga! Gusto mong ipangalandakan sa page nya na ang manloloko nya pero subtle pa rin: Salamat sa pagtuturo sa akin na wag pagkatiwalaan ang mga tulad mo.

Yun dapat ang gagawin mo. Pero di mo gagawin. Simula kasi nung nakapagtrabaho ka na di ka nakakapag-tithes. Kahit kinukulit ka na ng nanay mo na mangutang at ayaw mong gawin dahil nakakahiya, di mo gagawin. Tapos di ka pa pala sasahod dahil di pa ayos yung kontrata mo. Hindi pa rin ba? Naniningil na ang Diyos, may patubo pang sama ng loob. Lift all of those up gaya ng offering that He demands. Give what He wants the way He wants it. "Sige na, hihinahon na ako. My better judgment knows na I would not regret virtally humiliating her in public kahit mas masahol pa yun sa actual na pag-eeskandalo sabay bawi, 'She's not worth my anger at I am willing to give up.' Pag sinabing give up, pataas ang gana nun. I am giving it all up to You, the way You told me not to fret about my progress, my future and whatever there is beyond death."Aba at nagdadasal ka na pala. Sa mga sandaling ito ng buhay mo, naaalala mong kinakausap mo nga pala Sya madalas na parang wala lang.

Di ko po maatim ang lasa ng lunch ko today pero bigay Nyo to sa akin kaya kakainin ko pero sana next time yung masarap naman po. 

Bakit po ganito itong printer, ayaw makisama, dagdag sa init ng ulo ko kasi namin hindi basta maintindihan ng iba na taga-command lang ako na mag-print yung file at hindi ko na kontrolado ang pag-iinarte ng printer. 

Muntik na ako dun Lord ha! Buti tayong dalawa lang ang nakakita ng pagka-tisod ko. Tinatawanan mo na naman ako ano? Ikaw kaya, paano Ka madapa? Mapapagtawanan ba Kita kapag nangyari yun? 

Alam ko pong late na naman ako pero thank You po kasi ang daming pogi sa bus na sinasakyan ko. 

May tumangay ng personalized wallet ko. Buti po di ko nilagay dun lahat ng sahod ko. Sana magampanan ng nawala kong pinakamamahal na wallet ang katuparan ng Inyong will.

Napuno ng tiwala ang iyong pagkatao. Wala ka nang paki kung nagoyo ka man nung dati mong kaklase. Ang nakikita mo lang may big picture at ang nangyari fits that perfectly. Nagkaroon ng purpose. Nabuhay ang paniniwala. Malay mo ba kung gusto talaga nyang magbayad wala lang pambayad at mahina ang loob para mangutang ng pambayad utang? Baka magbabayad naman talaga sya. Pero iba iba number tapos di nagrereply at di truthful mga statements. Huwag umasa ng ganyan. Ipag-pray na lang kay Lord na maging sagana sya. Pag nagkaganon, nakatulong ka sa kanya at di na sya manghihiram pa from you ever again.

Biglang nadama mo na maganda ang lahat ng mga bagay at ang sarap mabuhay dahil mahirap maging buhay at kailangang pagpursigihan ang pagiging buhay, hindi sya static o pinalalampas lang. Ang buhay ay talagang dapat minamaster at hindi sapat ang isang araw o ilang buong taon para matutuhan ang pagiging buhay.

May mga nagsasabi na dress rehearsal lang daw ang life as we now know it. Kung ganun, dapat na talaga akong magpaka-diligent sa pag-try ng iba't ibang paraan ng paggawa ng mga bagay-bagay na hindi natatakot na magkamali o nangingilag sa sasabihin ng iba. Time is running and any of those yet to come would be my last. Darating talaga ako sa puntong yun. Kaya habang may oras pa, live everyday differently. Tipong magsuklay ng pikit, magtoothbrush using your less dominant hand, try wearing latex gloves sa isang kamay na walang assistance nung opposite hand. Ganun. Yes, ang dyahe kasi there's an easier way to do it pero sometimes, nakakabore to do your daily routine the same way you've always done it. Maano bang subukan mo sa paraang di mo pa nagagawa? Mapapaisip ka pa bukod sa fun sya kapag namamali ka kasi mapagtatawanan mo ang sarili mo.